Impressie Peter Verhoeff

Ds. Peter Verhoeff, preses van de generale synode van de Protestantse Kerk in Nederland, woont de vredesconferentie bij in Kingston, Jamaica. Hij vertelt zijn ervaring bij de openingsdienst.

Openingsdienst

Je kunt het alleen maar omschrijven als verpletterend, de eerste dagen hier in Kingston Jamaica. Allereerst de warmte, die zeker in de middag onvoorstelbaar is. Dan de geuren. Niets is vergelijkbaar met de geuren van de Cariben. Misschien zijn het de bloeiende bougainvilles of de mango's. Of misschien al de andere planten die ik niet eens bij name ken. Misschien ook wel de kruidige geuren die opstijgen van ..., ja waarvan eigenlijk?

Verpletterend is in ieder geval ook de veelheid aan mensen. Uit alle vier windstreken van de aarde zijn 1.000 deelnemers hier naartoe gereisd. Behalve een sensatie van geuren is deze conferentie dus ook een mengelmoes van kleuren en talen. En waar dat ooit in Babel bijna tot oorlog leidde, zal het deze week om vrede moeten gaan.

Iedereen die de afgelopen dagen is gearriveerd, is vanmiddag samengekomen in een enorme tent voor de openingsviering. Natuurlijk is er een kerkdienst aan het begin, daar zijn we per slot van rekening christenen voor. Maar wel heel verschillend. Als iets hier vanmiddag duidelijk wordt, dan is het wel hoe divers we zijn. Er is muziek uit alle windstreken. Er zijn vier voertalen: Engels, Frans, Duits en Spaans. En er zijn uiteraard verschillende christelijke tradities, die allemaal iets van zichzelf in de openingsviering terugvinden. Het meest word ik getroffen door de schriftlezing uit Johannes 15 die door een orthodox priester wordt gezongen. Ik versta er niets van, maar het maakt wel indruk. Als hij klaar is, draagt hij de bijbel boven zijn hoofd de tent door. Iedereen luistert en kijkt met open mond toe.

Wat ook niet onopgemerkt kan blijven is de uitdossing. Wij Europeanen zijn over het algemeen tamelijk doordeweeks gekleed. Maar daar denkt men in andere culturen heel anders over. Voor een feestelijke openingsdienst kleed je je feestelijk aan. En dat is heel kleurrijk.

Controverse is er ook reeds. Onderdeel van de dienst vormt het voorlezen van 'levende brieven'. Een ervan komt van professor Nancy Cardoso uit Brazilië. Zij heeft Israël en de Palestijnse gebieden bezocht en weet hoe het zit: Israël en het internationale grootkapitaal spannen samen en zijn verantwoordelijk voor alle ellende. Het komt haar op applaus te staan. Maar ik zie ook hoofdschudden en ik hoor het gebrom.

Al in de openingsdienst wordt zo duidelijk dat in algemene termen over vrede spreken één ding is. Maar concreet over vrede spreken, dat is andere koffie. Zo is met deze dienst de kop van de conferentie eraf, maar  gelijk in één beweging duidelijk geworden dat vrede geen gemakkelijke zaak is. Over dat we vrede willen, zijn we het wel eens. Dat wil iedereen. Maar hoe je dat doet .... Babel ligt altijd om de hoek.