Impressie Joris Vercammen

Wereldrecords

Jamaica heeft het wereldrecord aantal kerken. De grootste ‘kerkdichtheid’ van de hele wereld dus. Jamaicanen zijn dan ook een religieus volk. Er moet een diep gevoel van ‘afhankelijkheid’ in de cultuur opgeslagen zijn. Het moet te maken hebben met het slavenverleden, maar ook met de ervaring dat als het zover komt dat niemand nog om je geeft, je dan nog kunt terugvallen op de Allerhoogste, die een bondgenoot is op leven en dood.
Of Jamaica met zijn aantal geweldsdelicten ook tot de top van de wereld behoort, weet ik niet. Maar enkele jaren geleden vonden er in de wijk ‘Grants Pen’ in Kingston nog zo’n 20 moorden per jaar plaats. Er wonen ongeveer tienduizend mensen. Met andere woorden, je bent er je leven niet zeker. Samenleven is er chaotisch omdat terreur en afschrikking het leven bepalen.
Gisteren was ik, samen met nog een tiental geïnteresseerden te gast in het centrum van ‘Grants Pen Ministers’ fraternal’. Inderdaad: een broederschap (het woord – al is het oud – klinkt alleen al revolutionair tegen de geschetste achtergrond) van pastores van zeventien verschillende kerken die in de wijk aanwezig zijn. De pastores nemen deze wijk ‘onder handen’ want er moet verzoening komen. Zo hielden ze samen een gebedswandeling door de wijk. Mensen keken zich de ogen uit, niet omdat de pastores baden, maar wel omdat ze dat samen konden doen. Verzoening begint bij jezelf! Ze verzinnen ook het ene na het andere sociale project: van huiswerkbegeleiding en het uitdelen van warme maaltijden tot het aanbieden van sport en ontspanning. Altijd wordt er wel ergens een evangeliewoord meegegeven ook. Om de ‘Bondgenoot op leven en dood’ een plek te geven. Dat maakt verzoening sterker. 
Ze gingen ook een verregaande samenwerking met de politie aan. Zo werden de agenten er zich van bewust dat er meer te winnen valt met opvoeding dan met repressie. Een nieuw ‘multi-functioneel’ politiekantoor (met internetcafé, postkantoor, wijkzaaltje, enz.) was het resultaat. De politie als spil in een ‘wijkcentrum voor de vrede’. Zo  zou je het kunnen zeggen. Met een gebed aan de wand van de hal: ‘Heer, geef dat ons volk blijft geloven in zichzelf en in u!’.
Vandaag hebben we het eerste thema van de convention verwerkt: ‘vrede in de gemeenschap’. Het ging onder andere over relaties tussen Joden en Palestijnen (met indrukwekkende getuigenissen) en over de Dalits in India (het gaat aan je hart). Er was ook een getuigenis van de oudste zoon van Martin Luther King (net zijn vader). Hij maande ons aan niet alleen aan de grote problemen te denken die ‘de politiek’ moet oplossen, maar het ook dichtbij te zoeken. Daar is ook een  ‘overwinning voor de mensheid’ (zo noemde hij dat) te behalen. Het leek wel of hij  ‘ministers’ fraternal’ kende. Er vallen de laatste jaren beduidend minder doden in Grants Pen.

Joris Vercammen