|
| Donderdag van de 3e week |
| De waarheid zal u bevrijden |
| Hij nam opnieuw het woord en zei: 'Ik ga weg, en u zult me zoeken. Maar u zult in uw zonde sterven. Waar ik naartoe ga, daar kunt u niet komen.' De Joden zeiden: 'Hij zal toch geen zelfmoord plegen, dat hij zegt dat hij ergens naartoe gaat waar wij niet kunnen komen?' Jezus vervolgde: 'U bent van beneden, ik ben van boven; u hoort bij deze wereld, ik hoor niet bij deze wereld. Ik heb tegen u gezegd dat u in uw zonden zult sterven, want als u niet gelooft dat ik het ben, zult u inderdaad in uw zonden sterven.' 'Wie bent u dan?' vroegen ze. Jezus zei: 'Wat ik vanaf het begin al tegen u gezegd heb. Ik heb veel over u te zeggen, en veel in uw nadeel, maar ik zeg tegen de wereld wat ik gehoord heb van hem die mij gezonden heeft, en hij is betrouwbaar.' De mensen begrepen niet dat hij over de Vader sprak. 'Wanneer u de Mensenzoon hoog verheven hebt,' ging Jezus verder, 'dan zult u weten dat ik het ben, en dat ik niets uit mijzelf doe, maar over deze dingen spreek zoals de Vader het mij geleerd heeft. Hij die mij gezonden heeft is bij mij; hij heeft me niet alleen gelaten, omdat ik altijd doe wat hij wil.' Toen hij deze dingen zei, kwamen velen tot geloof in hem. En tegen de Joden die in hem geloofden zei Jezus: 'Wanneer u bij mijn woord blijft, bent u werkelijk mijn leerlingen. U zult de waarheid kennen, en de waarheid zal u bevrijden.' |
| Johannes 8,21-32 |
Jezus' toespraak kleurt nu donker. En anders dan in de vorige gedeelten lijken de toehoorders nu wel te luisteren. Ze begrijpen dat Jezus met 'heengaan' sterven bedoelt en vragen: 'wie bent u?' Jezus' antwoord op deze vraag wordt op twee manieren vertaald: 'Wat ik vanaf het begin al tegen u gezegd heb' of als 'Wat spreek ik eigenlijk nog met u?' Het lijkt een terugtrekkende beweging. Hij is niet van hun wereld en heeft nog een appeltje met hen te schillen. Door hun hardnekkigheid zullen ze in hun zonden sterven. In raadselachtige termen voegt hij eraan toe dat ze wel zullen inzien wie hij is, als ze hem eenmaal gekruisigd hebben. Je zou verwachten dat ze woedend worden, maar wonderlijk genoeg komen velen tot geloof. Wat zou dat zijn? Masochisme, zoiets als bij een kerk die verknocht is aan zware preken over zonde en verdoemenis? Of is het iets in zijn toon dat hen overtuigt? Een authentieke ongerustheid, een diepe verbondenheid ondanks Jezus' vertwijfeling over hun onbegrip? Hoe dan ook, hij laat zich niet weerhouden om te blijven spreken, dreigen en beloven. En om heelheid aan te bieden: 'de waarheid zal u bevrijden'.
|
|
In de duisternis, God,
treed aan het licht.
Waarheid,
wil niet verborgen blijven,
niet te lang.
Als de wereld tot een chaos wordt,
wees dan aanwezig in hem
die van deze wereld niet is,
die de wanorde herschept
tot goede aarde.
|
|
|
